จางซิน มหาเศรษฐีหญิงชาวจีน ที่คุณอาจไม่รู้จัก เป็นผู้ถือครองพื้นที่สำนักงานจำนวนมากที่สุดในโลก

หากพูดถึงมหาเศรษฐีชาวจีน ในวงการอสังหาริมทรัพย์คุณจะนึกถึงใคร?
เราขอเดาว่า 10 ชื่อแรกคงจะไม่มีชื่อจางซินอยู่ในนั้นอย่างแน่นอน เธอไม่ได้มีชื่อเสียงในไทยมากนัก
แต่วันนี้เราคงต้องหันมาสนใจเธอมากขึ้น เพราะเธอคนนี้เองเป็นมหาเศรษฐีจีนผู้ครอบครอง
พื้นที่อาคารสำนักงานจำนวนมากที่สุดในโลก ” จางซิน ”

.

.

เรื่องราวของจางซินน่าสนใจจนเราต้องหยิบยกขึ้นมาเล่าให้คุณฟัง เพราะเธอเองไม่ได้ก้าวขึ้นมา
อยู่ในฐานะของเศรษฐีอสังหาฯด้วยมรดกตกทอด แต่เธอสร้างตัวเองมาจากการพัฒนาอาคารสำนักงาน
จนตอนนี้เธอถือครองพื้นที่สำนักงานมากที่สุดในโลก โดยพื้นที่สำนักงานที่เธอถือครอบมีมากถึง
55 ล้านตารางฟุต หรือราวๆ 16.8 ล้านตารางเมตร ตัวอย่างคือ โครงการของ SOHO ที่โด่งดัง
จนจางซินได้รับการขนานนามว่าเป็นผู้สร้างสีสันและการเปลี่ยนแปลงให้กับปักกิ่ง ได้แก่
SOHO New Town ซึ่งเป็นย่านที่อยู่อาศัยและการค้าทางตะวันออกของ
China World Trade Center และ Jianwai SOHO ซึ่งเป็นกลุ่มอาคารสูง 20 แห่ง
สวนบนดาดฟ้า และวิลล่าอีก 4 หลัง

.

ย้อนกลับไปในช่วงปี 1950 พ่อแม่ของจางซินซึ่งเป็นชาวจีนพม่าได้อพยพจากพม่ากลับมายังจีน
และเริ่มต้นอาชีพการเป็นล่าม จนกระทั่งในปี 1965 พวกเขาได้ให้กำเนิดจางซินในปักกิ่ง
และแยกทางกัน ในวัยเด็กเธอมักถูกนำไปฝากไว้กับญาติและเพื่อนๆของแม่จนทำให้เธอ
ต้องระหกระเหินย้ายที่อยู่ไปมา 7-8

.

ในปี 1980 เมื่อจางซินอายุได้ประมาณ 15 ปี เธอและแม่ได้เดินทางไปทำงานในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าที่
ฮ่องกง ในตอนนั้นเธอและแม่อยู่กันอย่างลำบากในห้องเล็กๆ และแทบจะไม่มีเงินเลย จางซิน
ทำงานในโรงงานตัดเย็บพักใหญ่จากนั้นก็ได้ย้ายไปทำงานสายการผลิตที่โรงงานอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
และเสมียนคลังสินค้า แต่เธอเป็นคนใฝ่เรียน ในระหว่างการทำงาน จางซินก็ได้เรียนภาคค่ำไปด้วย

.

แต่แล้วชีวิตเธอก็ได้พบกับจุดเปลี่ยน เมื่อเพื่อนสมัยเด็กของเธอมาเยี่ยม เธอสามารถพูดภาษาอังกฤษ
ได้เป็นอย่างดีและเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย จากนั้นจางซินจึงเริ่มคิดว่าชีวิตของเธอในฮ่องกง
ไม่ใช่ทางที่ดีแล้ว เธอควรย้ายตัวเองไปอยู่ต่างประเทศ ความทะเยอทะยานและแรงบันดาลใจนั้นเอง
จางซินตัดสินใจไปเรียนที่อังกฤษในปี 1987 หลังจากใช้เวลากว่า 2 ปีในการเรียนภาษาที่โรงเรียน
เลขานุการของ Oxford เธอได้รับทุนการศึกษาและทุนสนับสนุนให้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยซัสเซ็กซ์

.

หลังจากจบการศึกษาปริญญาตรีเธอตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทด้านเศรษฐศาสตร์ที่ Cambridge
เธอมั่นใจเหลือเกินว่าสิ่งที่เธอได้ร่ำเรียนไปนี้จะทำให้อนาคตของเธอกลับมามีหวังอีกครั้ง เธอได้มี
โอกาสทำงานด้านการวิเคราะห์การลงทุนที่ Goldman Sachs ในลอนดอน และสามารถพาบริษัท
จีนเข้าตลาดหลักทรัพย์ได้สำเร็จหลายบริษัท ความสำเร็จในครั้งนั้นทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเธอเองสามารถ
สร้างความเปลี่ยนแปลงให้บ้านเกิดได้และตัดสินใจกลับมาที่กรุงปักกิ่งอีกครั้ง

.

ในปี 1994 หลังจากที่เธอกลับมายังปักกิ่ง เธอได้พบรักกับผางซืออี้ สามีนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์
ทั้งคู่ตัดสินใจร่วมก่อตั้งบริษัทประจวบเหมาะกับตอนนั้นประเทศจีนกำลังก้าวเข้าสู่ระบบทุนนิยมอย่างเต็มตัว
ทั้งคู่เป็นนักธุรกิจเจ้าแรกที่มองเห็นโอกาสในตลาดสำนักงานกึ่งบ้านขนาดเล็ก ตอบโจทย์ตลาดชนชั้นกลาง
ที่กำลังขยายธุรกิจอย่างรวดเร็ว ในนามบริษัท SOHO CHINA ด้วยแนวคิดการหาทุนมาซื้อที่ดินรกร้าง
นอกเมือง อดีตโรงงานที่ใครๆก็ไม่สนใจ เธอพยายามระดมทุนจากประสบการณ์การทำงานของเธอ
เมื่อครั้งอยู่ในบริษัท เธอเข้าหาบริษัทร่วมลงทุน แต่เส้นทางของเธอก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
เมื่อครั้งจีนเจอวิกฤติเศรษฐกิจเอเชียในปี 1997 เธอต้องกู้ไปสร้างไปขายไปเลยทีเดียว

.

ลักษณะของอาคารสำนักงานของเธอแตกต่างจากตลาดที่เป็นห้องสี่เหลี่ยมทึบ SOHO เป็นสำนักงาน
กำแพงขาวปูด้วยพื้นไม้สว่างตา ทำให้เตะตาลูกค้าและเติบโตอย่างรวดเร็วและลูกค้ากลุ่มนี้เองที่สร้างรายได้
และกำไรให้เธอและสามีอย่างเป็นกอบเป็นกำ ด้วยภาพลักษณ์อพาร์ตเม้นต์
สไตล์โมเดิร์นที่ออกแบบโดยสถาปนิกจากตะวันตก และทำให้บริษัทของเธอและสามีก้าวขึ้นมาเป็น
บริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในปักกิ่ง

.

ในปี 2007 จางซินได้นำบริษัทเข้าจดทะเบียนในตลาดหุ้นฮ่องกงด้วยมูลค่าตลาดกว่า 6 พันล้านเหรียญ
และเธอถือหุ้นในบริษัทนี้มูลค่ารวมกว่า 48,000 ล้านบาท และกลายมาเป็นสตรีผู้มีอิทธิพล
ในวงการอสังหาริมทรัพย์จีน

.

ในปี 2012 SOHO China ได้ประกาศการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในรูปแบบธุรกิจบริษัท
จากรูปแบบ “Build-Sell” เป็น “Build-Hold” หรือการเช่าอสังหาริมทรัพย์แทนการขาย
โดยใช้ประโยชน์จากความต้องการพื้นที่สำนักงานในปักกิ่งและเซี่ยงไฮ้ ซึ่งกลยุทธ์นี้เอง
ได้สร้างรายได้ให้กับ SOHO กว่า 255 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ

.

ด้วยแนวคิดที่กล้าหาญและแตกต่างนี้เองที่ทำให้เรื่องราวของจางซินน่าสนใจและสามารถสร้างแรง
ผลักดันในใจให้กับเหล่านักลงทุนและนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ได้ดีเลยทีเดียว